Położony w Beskidzie Niskim (na północ od Pasma Magury) a niewielki jego fragment - na wzgórzach otaczających od północy dolinę Ropy pod Gorlicami. Obszar ten obejmuje tereny najcięższych walk toczących się o przełamanie frontu rosyjskiego w maju 1915 roku, związku z tym połowa cmentarzy położona jest wzdłuż linii frontu od Małastowej przez Siary - Gorlice do Stróżówki. Czterdzieści jeden cmentarzy znajdujących się w III Okręgu to samodzielne założenia przestrzenne, osiem natomiast założono przy istniejących cmentarzach miejscowych, dwa przy cmentarzach żydowskich oraz dwa przy starych kapliczkach i jeden przy klasztorze w Bieczu. Największym i najbardziej reprezentatywnym cmentarzem tego Okręgu jest cmentarz nr 91 w Gorlicach, miał on ze względu na umieszczenie specjalnych tablic pamiątkowych stanowić pomnik bitwy pod Gorlicami. Innym pełniącym podobną funkcję miał być cmentarz nr 80 w Sękowej, gdzie zaprojektowano monumentalną kaplicę, upamiętniającą krwawe walki pułków bawarskich pod Sękową. Na większości cmentarzy w III Okręgu istnieją groby żołnierskie wszystkich trzech walczących armii. Kierownikiem artystycznym i głównym projektantem III Okręgu był Hans Mayr, w projektach brali udział również inni twórcy: jak Gustaw Ludwig, kapitan Emil Ladewig. Wizje artystyczne niektórych cmentarzy przekazywali w akwarelach tacy malarze jak: Reinhold Völkel oraz Henryk Uziembło. Natomiast Franz Poledne pozostawił rysunki projektów. W przeciwieństwie do I Okręgu cmentarnego, brak jest tutaj epitafii o charakterze lirycznym, jedynie na czterech cmentarzach zachowały się tablice informacyjne. Spotkać możemy również przydrożne drogowskazy, które zachowały się przy niektórych cmentarzach. Styl i charakter budowli cmentarzy w III Okręgu odbiega znacznie od wyglądu cmentarzy I Okręgu, natomiast zbliżony jest do pozostałych Okręgów: X-Limanowsko-Nowosądeckiego, IV-Łużańskiego i II - Jasielskiego. Wygląd budowli przeważnie jest "ciężki" wręcz monumentalny, określany nieraz jako "typowy pruski". Przeważają tu masywne krzyże kamienne, okazałe bramy wejściowe, narożne słupy i pylony. Tylko na niektórych cmentarzach krzyże centralne wykonane są z drewna. Większość ogrodzeń wykonanych jest z kamiennych lub betonowych murów lub kamiennych słupów połączonych żelaznymi rurami. Drewniane płoty występują tylko na pięciu cmentarzach. Krzyże nagrobne wykonane przeważnie z żelaza i żeliwa. Większość cmentarzy zlokalizowano w korzystnej ekspozycji krajobrazowej, w miejscach z daleka widocznych, często na wierzchołkach wzniesień lub otwartych zboczach. Wiele z nich zostało zarośnięte lasem lub kępami wysokich zadrzewień.