Obiekt zlokalizowany został na grzbiecie Góry Warownej na północny wschód od trzonu twierdzy, z którym połączony jest esplanadą Fortu Wysoka Skała. Zbudowany z wykopów i nasypów ziemnych oskarpowanych murem z łamanego kamienia, wzmocnionego w narożach i w obramieniach otworów ciosami z czerwonego piaskowca, oraz ceglano kamiennych sklepionych kolebkowo budowli kazamatowych. Fort ma narys dzieła rogowego schodzącego tarasowo w kierunku frontu (północno-wschodnim), ukształtowanego w części tylnej (wyższej) z dwu bastionów i przylegające kleszcza na lewym barku. Dzieła te otaczają pięcioboczny dziedziniec zamknięty w części szyjowej załamaną kurtyną z półokrągłą kaponierą i otworem bramy. Dziedziniec otaczają skazamatowane, sklepione wnętrza mieszkalne i gospodarcze o prostych ceglanych elewacjach, częściowo odtworzonych w latach 1926 – 28. Jednokondygnacyjne elewacje posiadają w większości prostokątne otwory okien i wejść oraz półkoliście zwieńczone otwory bram. Powyżej okien znajduję się rząd niewielkich prostokątnych otworów wentylacji odwodnień z wypuszczonymi kamiennymi rzygulcami. Na taras prowadzą schody znajdujące się w lewym barku. Od frontu dziedziniec górny połączony jest sklepioną poterną z dziedzińcem dolnym i skaza matowanymi stanowiskami artylerii. Dziedziniec dolny stanowiący w rzucie przedłużenie dwu górnych bastionów ma narys podwójnego kleszcza. Całość otoczona jest suchą fosą.
M. Małachowicz. Ośrodek Dokumentacji Zabytków w Warszawie. Karta ewidencyjna zabytków architektury i budownictwa Nr 7487